Siewierz
Nazwa miasta pochodzi od słowa sewior oznaczającego północne położenie miejscowośći względem Krakowa. Już na przełomie IX iX w. istniał tu gród i osada słowiańska, która od 1177 r. przeszła we władanie Piastów śląskich. Z tego okresu zachowała się położona ok. 2 km na południowy zachód od miastamurowana kaplica grodowa św. Jana Chrzciciela. Gród i osada handlowa, która w 1276 r. otrzymała prawa miejskie od roku 1330 stała się samodzielnym księstwem siewierskim należącym do księcia cieszyńskiego Jana, który był fundatorem i inicjatorem budowy murowanego zamku położonego na niewielkiej wyspie wśród rozlewisk i mokradeł w dolinie Czarnej Przemszy.
W roku 1443 biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki wykupił ziemię siewierską i przyłączył ją do Korony jako samodzielne księstwo biskupie. Istniejący zamek gotycki został gruntownie przebudowany i rozbudowany w latach 1533-1574 przez biskupa Piotra Tomickiego a następnie biskupa Franciszka Krasińskiego który dodatkowo opodatkował obywateli Księstwa Siewierskiego na rzecz utrzymania zamku. W tym też czasie przebudowano starą część gotyckiej warowni oraz wzniesiono trzy nowe skrzydła mieszkalne. Wnętrza otrzymały wspaniały renesansowy wystrój, a przy wjezdzie do zamku zbudowano potężną ośmioboczną wieżę bramną poprzedzoną owalnym barbakanem połączonym z murami parkanowymi. Całość fortyfikacji przystosowano do użycia broni palnej. Tak przebudowana rezydencja stała sie słynnym w kraju ośrodkiem kultury. Księstwo Siewierskie było wtym czasie silnym ośrodkiem władzy biskupiej, posiadało własną walutę i bardzo ostry, egzekwowany z całą surowością kodeks praw i obowiązków.
Najazd szwedzki w 1655 r. spowodował ogromne spustoszenia w tym sprawnie zarządzanym państewku. Neutralne w okresie potopu księstwo, jesienią 1655 roku stało się na krótko schronieniem dla naciskanych przez Szwedów wojsk hetmana Stefana Czarnieckiego. Król szwedzki uznał ten fakt jako niedopełnienie warunków neutralności i wkrótce po wycofaniu się z Siewierza ostatnich oddziałów polskich rozkazał zajęcie miasta. Przez wiele lat po zakończeniu wojny trwały prace mające na celu usunięcie wszystkich szkód powstałych w czasie pobytu Szwedów w mieście. W pełni odbudowany i odnowiony zamek był użytkowany przez ostatniego z książąt siewierskich biskupa Feliksa Turskiego do roku 1790, kiedy to na mocy postanowienia Sejmu Wielkiego po prawie 350 latach istnienia Księstwo Siewierskie uległo likwidacji, a ziemie wchodzące w jego skład przyłączono do Korony.
Po rozbiorach i w okresie wojen napoleońskich zamek w Siewierzu wykorzystywany był do celów wojskowych. Zdewastowany przez użytkowników i częściowo uszkodzony został opuszczony i stopniowo uległ całkowitej ruinie, w której pozostaje do dnia dzisiejszego.