Udórz
Pierwotnie na miejscu zwanym dziś Zamczyskiem funkcjonowała obronna osada, wzniesiona prawdopodobnie przez ludność kultury łużyckiej. W roku 1365 będący właścicielem wsi zakon bożogrobowców przekazał ją w ręce prywatne. Przypuszcza się, że murowany zamek powstał na przełomie XIV i XV stulecia, a za jego fundatora uznaje się ówczesnego dziedzica Udorza Iwo z Obiechowa herbu Wieniawa, sprawującego w latach 1398-1400 urząd wielkorządcy krakowskiego, później starosty ruskiego (1411-21). Wyniki nowożytnych badań archeologicznych, podczas których nie odnaleziono prawie żadnych śladów osadnictwa i działalności gospodarczej lub obronnej, sugerują że inwestycja nigdy nie została ukończona zaś obiekt zamieszkany. Tłumaczy to również niemal całkowity brak historycznych wzmianek na temat warowni – właściwie wiadomo jedynie, iż po roku 1581 należący do Mikołaja Długosza obiekt przeszedł w ręce Andrzeja Korycińskiego, a o „śladach ruin zameczku” wspominają opisy parafialne z końca XVIII stulecia.
Domniemane przyczyny przerwania prac budowlanych przy murowanym zespole obronnym nie zostały przez prowadzących eksplorację wyjaśnione, stwierdzono natomiast, iż przylegające od wschodu umocnienia ziemne zostały najprawdopodobniej wzniesione znacznie wcześniej przez ludność kultury łużyckiej okresu halsztackiego (700-400 p.n.e.). Kamienny zamek zbudowany został na północnym stoku wzgórza nad rzeczką Udorką. Założenie to miało kształt nieregularnego pięciokąta o wymiarach 30x11x31x19x x20m. W jego skład mógł wchodzić duży budynek mieszkalny złożony z przylegających do siebie mniejszych zabudowań.
Relikty zamku znajdują się na terenie Lasu Kleszczowskiego, ok. półtora kilometra na południowy zachód od ostatnich zabudowań. Prowadzi tam malownicza droga (dobrze oznaczona – czarny szlak). Dojazd samochodem jest możliwy. Z zamku przetrwały kamienne fundamenty oraz niewielkie fragmenty murów obwodowych. Mimo niewielkiej wartości historycznej samej budowli, warto odwiedzić to miejsce szczególnie ze względu na niesamowity klimat, jaki tutaj panuje. Wyludniony, górzysty obszar pokryty lasem z gęstym drzewostanem potrafi imituje nastrój rodem z tamtej epoki. Wstęp oczywiście wolny